üzerinden günler geçince anlaşılır bazen gerçekten öldüğü. ilk gün deli gibi ağlar insan, ertesi gün tören olur, gene ağlar herkes. sonra eve dönülür, bünye tekilalara boğulur, kan yerine tekila akar damarda, sonra geçer öyle günler... havadan sudan konuşulur, gülünür, uyunur. sonra bir an gelir, anlaşılır artık burada olmadığı. tepetaklak oluverir insan. ’ne yani o şimdi gerçekten yok mu? bir hollywood filmi sahnesinden fırlamamış mıydı o gözyaşlarımız? ben kantine girdiğimde onu bazen tek başına bazen sevgilisiyle bazen kalabalık bir grup içinde otururken bulamayacak mıyım? o şimdi gerçekten yok mu?’ soruları doldurur vücudu, ağlaya ağlaya eski resimlere bakılır, beraber yapılanlar düşünülür bir daha yaşanmayacağını hala tam olarak kabullenemeyerek...inkar günleri başlar, ne kadar süreceği bilinmez...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?