zamparanın ölümü

teomanin paramparca albumunden hos bir sarki ve akabinde sozleri :

pardon sizi birine benzettim gecmis yillardan
yemin ederim azcik ictim, bu halim dogustan
sampiyonum sanirken diskalifiye oldugumdan
"iste sevgili bayan, tum gevezeligim bundan"
bir kiz tanirdim eskiden "hayat berbat" derdi
los kalbinde hayalkirikliklari biriktirirdi
her filmden kitaptan bir rol secerdi
begensin diye gelirse olum makyajsiz gezmezdi

tanirsiniz benim gibilerini bos sokaklardan
cizgilere basmadan yurumeye calisan insanlardan
ama dun aksam dedim ki kendi kendime, kendi kendime:
"dusunme, dusunme; kim anlamis ki sen anlayasin boyle"

bisey soyledi, ki bence de dogru, bir bar filozofu:
"cok kadin hic kadindir oglum, yalnizliktir sonu"
kadehte yansim ama baktim ayakli bir kanittim
kadin dergileri testlerinde her soruya yanittim

tanirsiniz benim gibileri....

"oyle guzelsiniz ki galiba korkmaya baslamali
sizin kadar guzel olmak hemen yasaklanmali
durun tahmin edeyim, baliksiniz, degil mi?
cok yalnizim ne olur, size gidelim mi?"

dusunme, dusunme
kim anlamis ki sen anlayasin boyle.

(bkz: zamparanın ölümü 2)

iş üstünde ölmüştür.

çok kadın hiç kadındır oğlum yalnızlıktır sonu diye bir sözü vardır bu şarkının bayılırım...bukadar mı güzel kısa ve öz anlatılır

bülent ortaçgil-teoman konserinin en kötü anlarını yaşatan şarkı.

(bkz: sivrisineğin ağzına elektirik vermek)

zamparanın ölümü her defasında küçük hayatların büyük trajedilerini başlatır. büyük fedakarlılıklarla evliliğini, ailesini korumuş bir kadın bir sabaha karşı önceki gün toplantıya giden kocasının sarışın ya da karaşın bir kadının koynunda kalpten gittiğini öğreniyor (hele bir de boş viagra tabletleri fotoğraftaki yerini almışsa). berbat bir durum, keşkelerden en berbatını doğurur.