tony levin

peter gabriel ve king crimson’ın en favori müzisyenlerimden olmaları ile tony levin’in bende çok özel bir yerinin olmasının bir bağı var herhalde. bu devlerle çalışmasının dışında bir sürü sebebi daha da var levin’e böylesine kapılmamın. yıllarca favori davulcum (bkz. geçen sayı) bill bruford ile yıllarca rock müziğin bana göre en yaratıcı iki ikilisiden birini oluşturduğu için de, kel kafası ve osmanlı bıyıklarıyla "uncle tony"miz olduğundan da, enstrümanının sınırlarını zorlamadan edemeyip dört ve beş başlı basların efendisi oldu. işin sırrı hem chapman stick, hem de kendi icadı funk fingers’la sadece kendine özgü sesler yaratabilmesinden de. dünyanın en sevilen ve sayılan basçılarının en önde gideni olan uncle tony, özellikle 12 telli stick’ini çaldığı zamanlar, yazdığı inanılmaz düzenlemelerle konserde seyircilere, albümlerde de dinleyicilere "hade ordan, iki el yetmez bunları çalmaya" dedirtmeye devam etmektedir. ama kendisini bu kadar sevmemizin en büyük sebebi en arabesk tabiriyle gönül insanı olmasıdır, çaldığı her şarkının sadece akıl değil, duygu miktarını da bir ritim enstrümanıyla böylesine katlayabilmesidir. peter gabriel’in "us"ı ve king crimson’un "discipline"indeki levin performanslarına dikkat!