terminallerde ağlamak

piskopatın allahı bir durumdur...
böyle yüreğini avuçlayan, avuçlarken sıkan,
böyle nefessiz bırakan, "acıtan sancıtan",
cinnet bir ruh halidir, biraz kallavidir,
her babayiğit kaldıramaz,
kaldırsa da orda ağlamaknan bir olmaz,
parasızlığın da çaresi bulunur da bunun bulunmaz,
mesela muavin "ne kadar ağlamaklı baktın, gel seni de götürelim" diyebilir,
zira erkekler ağlamaz, "ağlamaklı bakar"
göz yaşları içine "akar, akar, akar"
giden otobüsün içinden bakar,
çünkü, bir nevi kendisidir giden,
kendisi değilse bile kayınbiraderidir, yürek kırıklarıdır,
yukarıda bahsettiğimiz yürek, kırılmıştır zira,
bir kısmı sendeyse, otobüstedir bir kısmı aslında,
yani "böyle giden" sadece kendisini götürmez yanında,
ve ne zaman ki, terminallerden birini yalnız gönderemiyorsan,
başka çaren kalmaz,
kalmak ya da kalmamak,
"işte bütün mesele bu"dur, gidemiyorsundur,
yürek burkan bir şeydir terminalde ağlamak.