sone 42

gözlerimi en sıkı kapadığımda en iyi görüyorlar,
gün boyu doğru dürüst bakmıyorlar çünkü hiçbir şeye;
ama uykuya daldığımda, rüyalarda sana bakıyorlar,
kapkara ışıldıyor, parlıyorlar karanlığa dikilince.
işte gölgenle bile gölgeleri aydınlatırken sen,
gölgen parlarken görmeyen gözler karşısında,
gölgenin görüntüsü ne muhteşem görünür bilsen,
parlak güne, senin daha da parlak ışığında.
ölü gecede senin o güzelim bedensiz gövden bile,
ağır uyku arasında görmeyen gözlere düştükten sonra,
kimbilir nasıl kutsanmış olur gözlerim herhalde,
yaşayan günün ışığında sana baktığında.

seni görmedikten sonra, her gün benim için gece;
gecelerse parlak gün, rüyalar seni bana gösterince.

shakespeare soneler
çeviri : bülent - saadet bozkurt