son ada

zülfü livaneli’nin romanı.

zülfü livanelinin yazarlığı için aklımda olan yeterli mi yetersiz mi,değerli mi değersiz mi karşılaştırmalarının daha da dengesizleşmesine sebep olmuş roman.aynı insanın mutluluk,leylanın evi ve son ada’yı ardarda yazmış olması beni şaşırtıyor.şebnem işigüzel gibi çağdaş romancıların az edebi yönünü,yaşar kemal gibi eski romancıların çok edebi yönünü bir mutlulukta bir leylanın evinde görüyorken burada çok daha cüretkar ve hatta zorlama bir zülfü livaneli görüyorum kendimce,tıpkı elif şafak gibi.ama kesinlikle başarılı bir roman ve ne olursa olsun anlaşılsın ve okunsun denebilecek bir değere sahip edebi olmayan eser.