salah birsel

hayati hakkinda fazla bir bilgi bulunmayan fakat edebiyatimiza ironi ve humor ozellikleri tasiyan siirleriyle modern siirimizi temalar ve dil bakimindan demokratlastirmis, gelistirmis sairler arasindadir.

(bkz: kamer hanim)

insana cok sey katan yazar (1919 -10 mayis 1999)
bandirma’da dogdu. istanbul universitesi edebiyat fakultesi felsefe
bolumu’nu bitirdikten sonra,is mufettisligi, kitaplik ve basimevi
mudurlugu yapmis.

bendeki butun olan kitaplari bunlardir belki sonradan cikarmis olabilir

siir kitaplari:
dunya isleri (1947)
hacivat’in karisi (1955)
ases (1960)
kirikikname(1961)
haydar haydar (1972)
kocekceler (butun siirleri,1981)
kitaplari:
-kahveler kitabi
-ah beyoglu vah beyoglu)
-bogazici singir mingir
-serguzesti nono bey ve elmas bogazici
-istanbul-paris.

1919’da balıkesir’in bandırma ilçesinde doğdu. 1999 yılında istanbul’da yaşamını yitirdi. ortaöğrenimini izmir’de saint joseph fransız okulu ve izmir erkek lisesi’nde tamamladı. istanbul üniversitesi hukuk fakültesi’ne girdi. 2 yıl sonra aynı üniversitenin edebiyat fakültesi felsefe bölümüne geçti, 1948’de mezun oldu. 1943-1949 arasında istanbul nişantaşı ortaokulu’nda fransızca öğretmenliği, 1953-1956 arasında iş müfettişliği, 1956-1960 arasında edebiyat fakültesi kütüphane müdürlüğü, 1960-1973 arasında türk dil kurumu yayın kolu başkanlığı yaptı. ilk şiirleri 1937’de "gündüz" dergisinde yayınlandı. 1940-1950 arasında "inkılapçı gençlik", "sokak", "insan", "seçilmiş hikayeler" gibi dergiler şiirlerine yer verdi. "yenilik", "insan", "sokak" ve "nokta" dergilerinin yayını çalışmalarına katıldı. şiirleri öncelikle zekaya, ince alaya dayanan yergi ağırlıklı şiirler. garip ve ikinci yeni akımlarını kendine göre yorumlayarak uzaktan izledi. şiirlerinde halk şiirine yaklaşan bir söyleyiş yöntemine ulaştı. yalın üslubu, hoşgörülü konu seçimleri ve ince alaylı yaklaşımıyla, kendine özgü farklı bir yerde bulundu. asıl ününü 1970’lerde peş peşe yayınlanan "denemelerle" kazandı. günlük konuşma dilinde pek az bilinen sözcük ve deyimlerden başka, kendi yarattığı ilginç deyişleri de sıkça kullandığı ve anlatımına egemen kıldığı alaycı tavrıyla bu denemelerde özgün bir üslup yarattı. "salâh bey tarihi"ni oluşturan "kahveler kitabı", "ah beyoğlu, vah beyoğlu", "boğaziçi şıngır mıngır", "sergüzeşt-i nono bey", "elmas boğaziçi" ve "istanbul-paris" kitaplarında, geçmişin istanbul kahvelerini, beyoğlu ve boğaziçi’nin sanat çevrelerini anlattı. 1990’larda büyük bir coşkuyla tekrar şiire döndü. ironi ve humor özellikleri taşıyan şiirleriyle modern şiirimizi tema ve dil bakımından demokratlaştırdı, geliştirdi.

eserleri

şiir:
dünya işleri (1947)
hacivat’ın karısı (1955)
ases (1960)
kikirikname (1961)
haydar haydar (1972)
köçekçeler (1981)
bütün şiirleri (1986)
varduman (1993)
yalelli (1994)
ince donanma (1995)
rumba da rumba (1995)
yaşama sevinci (1995)
çarleston (1995)
baş ve ayak (1997)
sevdim seni ey insan (1997)

deneme, eleştiri, günlük:
şiirin ilkeleri (1952)
günlük (1955)
sev beni sev (1957)
kendimle konuşmalar (1969)
şiir ve cinayet (1975)
kahveler kitabı (1975)
a beyoğlu vah beyoğlu (1976)
kuşları örtünmek (1976)
kurutulmuş felsefe bahçesi (1979)
boğaziçi şıngır mıngır (1980)
halley kimi kurtarır (1981)
paf ve puf (1981)
hacivat günlüğü (1982)
sergüzeşt-i nono bey ve elmas boğaziçi (1982)
amerikalı tolstoy (1983)
istanbul-paris (1983)
bir zavallı sarı at (1985)
yapıştırma bıyık (1985)
şişedeki zenci (1986)
asansör (1987)
kediler (1988)
aynalar günlüğü (1988)
seyirci sahneye çıkıyor (1989)
bay sessizlik (1990)
nezleli karga (1991)
yaşlılık günlüğü (1992)
gandhi ya da hint kirazının gölgesinde (1993)
gece mavisi (1994)
papağanname (1995)
yanlış parmak (1996)

roman:
dört köşeli insan (1961)

inceleme:
fransız resminde izlenimcilik (1967)
goethe (1972)

kaynak: edebiyatturk