bir siya siyabend şarkısıdır..
neden bilmem bize derman olması gerekenlerin bizden kaçması
neden bilmem diyarbakırda barış güllerinin açması mardinde...
neden bilmem bize derman olması gerekenlerin bizden kaçması
neden bilmem dostumuzun seyrimizden kaçması
neden bilmem yüreklerimizi bir iğnenin iplikten geçişi gibi saran bu sevdalar, açmaz yollarımızı, neden bilmem
canım kör yılanların arasında bırakılmış canım
elleri kesik başları uçurtmalara sevdalı canım
bir türlü akmaz suların kör pınarında doğan canım
kavururken zemheri ortalığı yüreğinde yazdan canım
canım bak sofralar kuruldu bahar geldi
gönül sultanım, efendim dermanım sende kaldı
hayranım
bin yıllık öfkelerine hayranım
bırak suların başlarını tutsunlar
bırak bizi burda unutsunlar
dört bir yanını sardığında ölülerin sancısı
ve dört bir yanından yakalandığında
dört bir yanın yangın yerine döndüğünde...
yok sen şimdi gel bütün bunlar olmadan
sen şimdi gel son nefer can veren...
şimdi gel... şimdi gel...
neden bilmem
mat şarkısıdır.
ben bu şehirden giderken
arkamda çok şey bıraktım
ama hiç dönüp ardıma bakmadım
neden bilmem...
ben bu yollardan geçerken
pek çok güzeller tanıdım
ama adlarını aklımda tutmadım
neden bilmem...
geçmişim karanlığa akıp giderken
geleceğim okyanusta bir kağıt gemiyken
her şey ama her şey bana dünden kalan
her şey ama her şey karanlıkta inan
neden bilmem...
ışıklar bir bir sönerken
boş sokaklarda dolaştım
ama ben karanlıktan hiç korkmadım
neden bilmem...
herkes bir yere giderken
ben yerimden hiç kalkmadım
ama bir gün bile yalnız kalmadım
neden bilmem...
geçmişim karanlığa akıp giderken
geleceğim okyanusta bir kağıt gemiyken
her şey ama her şey bana dünden kalan
her şey ama her şey karanlıkta inan
neden bilmem...
ben bu şehirden giderken
arkamda çok şey bıraktım
ama hiç dönüp ardıma bakmadım
neden bilmem...
ben bu yollardan geçerken
pek çok güzeller tanıdım
ama adlarını aklımda tutmadım
neden bilmem...
geçmişim karanlığa akıp giderken
geleceğim okyanusta bir kağıt gemiyken
her şey ama her şey bana dünden kalan
her şey ama her şey karanlıkta inan
neden bilmem...
ışıklar bir bir sönerken
boş sokaklarda dolaştım
ama ben karanlıktan hiç korkmadım
neden bilmem...
herkes bir yere giderken
ben yerimden hiç kalkmadım
ama bir gün bile yalnız kalmadım
neden bilmem...
geçmişim karanlığa akıp giderken
geleceğim okyanusta bir kağıt gemiyken
her şey ama her şey bana dünden kalan
her şey ama her şey karanlıkta inan
neden bilmem...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?