milletvekilleri ile ankara da görüşme teşebbüsü

-yeni milletvekilleri ile ankara’da görüşme teşebbüsü-

nutuk’tan...

efendiler, daha önce söylediğim gibi, bir iki günlük bir toplantı ve görüşme isteği ile, milletvekillerini davet için ilk yazdığımız telgrafta -ki bu telgrafın örneğini basılmış olarak yazılı evrak halinde postayla göndermiştik- maksat açıklandıktan sonra «hey’et-i temsiliye’nin bulunacağı bir yerde toplanılacaktır; toplantı tarihi, gönderilecek milletvekillerinin adları ve adresleri belli olduktan sonra haberleşilerek kararlaştırılacaktır. hey’et-i temsiliye kısa bir süre sonra istanbul’a yakın bir yere gidecektir.» denmişti (belge: 213).

ankara’ya varışımızda, ankara - eskişehir demiryolu işlemeye başlamış olduğundan, önceki tebliğimize 29 aralık 1919 tarihinde yaptığımız bir ek ile, milletvekilleriyle görüşme yeri olarak ankara’yı gösterdik ve bunu bir genelge ile bildirdik. bu genelgenin bir maddesi de, öteki milletvekillerinden mümkün olduğu kadar çok kimsenin görüşmelere katılmasının fazlasıyla istenmekte olduğu yolundaydı (belge: 214).

efendiler, sonucunun pek yararlı olacağını umduğumuz bu hayırlı ve vatanseverce teşebbüsün bile istanbul hükûmeti tarafından önüne çıkıldığını arz edersem, hayret etmezsiniz sanırım.

müsaade buyurursanız, bu noktayı biraz açıklayayım: biz milletvekillerini ankara’ya davet ederken, birtakım kimseler de bu daveti geçersiz kılmak ve tasarlanan toplantıya engel olmak için karşı tedbir alıyor ve teşebbüste bulunuyorlarmış... bazı milletvekillerinin çektikleri telgraflarla durumu anladık. nitekim, burdur milletvekili hüseyin baki imzalı ve 29 aralık 1919 tarihli şöyle bir telgraf geldi:

«istanbul’da toplanan milletvekilleri adına, aydın milletvekili hüseyin kâzım imzasıyla teftiş kurulu başkanlığı’na gelen telgrafta, en sür’atli vasıta ile istanbul’a gelmekliğimin pek gerekli olduğu duyurulmakta ve bu gün dahiliye nezareti’nden gelen telgrafta da yola çıkmaklığım bildirilmektedir.

daha önce, hey’et-i temsiliye adına, mustafa kemal paşa hazretleri tarafından verilen emir ve duyuru üzerine, bu konudaki görüşüm açıklanıp bilginize sunulduğu halde, şimdiye kadar bu konuda bir emir alınamadığından, zatıdevletlerinin emirlerini önemle beklemekteyim, efendim.»

akdağadeni milletvekili bahri imzalı ve aynı tarihli bir telgrafta da:

«aydın milletvekili hüseyin kâzım imzasıyla gelen telgrafta, milletvekillerinin en sür’atli vasıta ile istanbul’a gelmeleri bildiriliyorsa da, hey’et-i temsiliye’ye üye seçilen milletvekillerinin mi, yoksa bütün milletvekillerinin mi davet edildiği pek anlaşılamamıştır. hangi yolu tutacağımın bildirilmesine lûtfen müsaadeleri istirham olunur, emir sizindir.»

efendiler, biribiri ardınca buna benzer telgraflar geldi. bu telgraflardan anlaşılıyordu ki, milletvekili arkadaşlar, hey’et-i temsiliye ile istanbul hükûmeti’ni ve istanbul’dan telgraf çekerek bütün milletvekillerini davet etme yetkisini kendinde görebilen kimseleri, ortak amaçta anlaşmış ve uyuşmuş sanıyorlardı. hükûmetin ve sözü geçen kimselerin olumsuz niyetlerini hatır ve hayallerine bile getiremiyorlardı. olsa olsa, bizimle istanbul’daki kimseler arasında, yeni kararlaştırılmış bir durum bulunduğunu veyahut arada düzenleme bakımından bir yanlışlık olabileceğini sandıkları ve durumu öyle kabul ettikleri, bize gelen telgraflarındaki temiz yüreklilik ve içtenlikten anlaşılmaktaydı.

bize başvuran milletvekillerine verdiğim cevap şuydu:

hüseyin kâzım bey’in bildirdikleri ile bizim hiçbir ilgimiz yoktur. adı geçenin, durumu iyice bilmediği anlaşılıyor. 12 ve 27 aralık 1919 tarihli telgraflarımız gereğince hareket edilmesini, milletimizin ve vatanımızın çıkarlarına daha uygun olduğu için gereğinin tezelden yerine getirilmesini, kâzım bey’in kendi başına göndermiş olduğu telgrafa gerekli cevabın verilmesini ve sonucun bildirilmesini rica eder, saygılarımızı sunarız efendim.

hey’et-i temsiliye adına

mustafa kemal

bütün milletvekillerine de şu genelgeyi yazdık:

ankara, 30.12.1919
aydın milletvekili hüseyin kâzım beyefendi’nin sayın milletvekillerinden bazılarına, derhal istanbul’a hareket etmeleri ile ilgili telgraflar çektiği anlaşıldı.

bu hareket, adı geçen kimsenin durumu iyice bilmediğini gösterdiğinden, kendisine bu durum anlatıldı ve .... gün… sayılı duyurularla ilgili bilgi verdirildi. bu bakımdan, hey’et-i temsiliye’ce istirham olunduğu üzere, hey’et-i temsiliye üyesi olarak seçilmiş sayın milletvekilleriyle öteki milletvekillerinden görüşmelere katılmak isteyen sayın üyelerin, ocak ayının beşinden başlayarak ankara’ya teşrifleri bir daha rica olunur.
hey’et-i temsiliye adına

mustafa kemal

30 aralık 1919 tarihli bir şifre ile de istanbul’daki teşkilâtımıza: «hüseyin kâzım bey’in teşebbüsünden söz ettikten sonra, kendisinin bizim duyurumuzdan haberdar edilmesini ve görüşmelere katılmak istiyorlarsa, lûtfen ve derhal ankara’ya teşrifleri gereğinin anlatılmasını» bildirdik (belge: 215).

efendiler, biz istanbul’daki teşkilâtımızdan haber beklerken, karşımıza biri çıktı. bunun kim olacağını kestirmekte güçlük çekmezsiniz sanırım. bildiğiniz gibi, bizim istanbul’da hem temsilcimiz hem de nâzır olan bir zat... cemal paşa... evet, 1 ocak 1920 tarihli şu telgraf, «harbiye nâzırı cemal paşa» imzasıyla geliyordu:

ankara’da 20’nci kolordu komutanlığı’na
mustafa kemal paşa hazretleri’ne özel:

istanbul’da bulunan milletvekillerinden bir grubun, bize başvurarak verdikleri yazılı isteklerini, aşağıda olduğu gibi sunuyorum :

1 — meclis-i meb’usan’ın bir an önce toplanması zarurîdir. şu sırada bazı milletvekillerinin ankara’ya davet edilmeleri, meclis’in derhal açılmasına engel olacaktır.

2 — bu durumun ve yapılan davetin ortaya koyacağı kötü yorumlar arasında düşmanların en çok dikkatini çekecek olanı, yasama gücünün başka kuvvetlerin etkisi altında iş görmekte olduğu zannıdır. bu durum içeride ve dışarıda elbette büyük bir güvensizlik doğuracaktır.

3 — böyle bir durum ve tutum karşısında, meclis’in, kendisinden beklenilen hizmetleri yerine getirebilmesi mümkün değildir.

4 — daha önce yapıldığı gibi, milletvekilleri ile temas ve ilişki kurmak üzere geniş yetkiler taşıyan bir şahsın, temsilci olarak istanbul’a gönderilmesi, maksadın gerçekleşmesi bakımından yeterlidir.

5 — ankara’ya davet edilen milletvekillerinin gelişlerinin ertelenmesi ve orada toplananların da hemen istanbul’a hareketleri için yeniden acele bir duyuru yapılması beklenmektedir.

harbiye nâzırı
cemal

efendiler, bu davranış ve yazış tarzında bir içtenlik ve asalet görüyormusunuz? önce, bizim milletvekilleri ile toplantı yapma kararımız ve bununla ilgili duyurumuz, bundan bir buçuk ay öncesinden beri biliniyordu.

eğer bu teşebbüsümüz memleket çıkarlarına gerçekten aykırı ve sakıncalı görülmüş idiyse, bizimle aynı millî gaye peşinde oldukları iddiasında olan efendilerin ve hükûmetin, bizim davet ettiğimiz milletvekillerine, istanbul’a çağırma telgrafları yazmadan önce, bizimle anlaşmaları, hiç olmazsa düşünce ve teşebbüslerinden bizi haberdar etmeleri gerekmez miydi?

böyle yapmayıp da doğrudan doğruya istanbul’a gidişlerini çabuklaştırmak için, teftiş kurulu başkanlıkları aracılığı ile, şeyh muhsin-i fanî’nin ve dahiliye nâzırı’nın imzalarıyla, taşradaki milletvekillerini sıkıştırıp şaşırtmak ve bir oldubitti yaratarak bizim teşebbüsümüzü başarısızlığa uğratmaya kalkışmak doğru muydu?

ikincisi, efendiler, seçimlerin yenilenmesi işi aylarca ve aylarca yapılmayıp da belirli kanunî süre çoktan geçirilmiş olduğu tarihlerde hiç de acele etmeyi akıllarına getirmeyen bu efendiler, bizim erzurum’dan, sivas’tan beri yapageldiğimiz sayısız teşebbüs ve çalışmalarımızın bir başarısı olarak seçimlerin yenilenmesi sağlandıktan ve herbirinin milletvekilliği ayrıca aracılık edilerek ve uğraşılarak elde edildikten sonra, nihayet üç beş gün gibi az bir gecikme böyle bir aceleciliği gerektirir miydi? hele bu gecikme, büyük bir gayenin gerçekleştirilmesi, özellikle istanbul’da toplanmak gafletini gösterenlerin kendi şahıslarının da dokunulmazlığı ile ilgili tedbirlerin alınması yollarını görüşme maksadına dayandığına göre, bu efendileri bu kadar aceleye sürüklemeli miydi? hiçbir tedbir ve karar almadan, bir an önce, hakaret ve rezalete uğramakta acele etmek neden ileri geliyordu?


üçüncüsü, efendiler, tertemiz ve lekesiz arkadaşlarını aldatarak, istanbul’da kendilerinin içinde bulundukları tehlike ve hakaret çemberine çabucak sokmak isteyen bu efendiler, anadolu ve rumeli müdafaa-i hukuk cemiyeti’nden değiller miydi? bu millî cemiyetin üyeleri bulunmuyorlar mıydı? bir cemiyetin üyeleri, milletvekili oldukları halde bile, cemiyetin önderleri ile görüşerek, sonunda tespit edilecek program çerçevesinde harekete mecbur değiller miydi? dünyanın her tarafında, bütün medenî toplumlarda bu böyle değil midir?

bir grubun, bir partinin liderleriyle görüşüp ilişki kurmasından, yasama gücünün başka kuvvetlerin etkisi altında hareket etmiş olduğu zannını doğuracağı kuruntusuna neden düşülüyor ve bunun, düşmanların dikkatini çekeceğinden neden korkuluyordu? bu efendiler, seçimlerin yenilenmesini ve milletvekillerinin seçilmesini sağlamış olan teşkilâtın etkisi altında kalmış görülmeyi yüksek şeref ve onurlarına yakıştıramıyorlar mıydı?

bu efendiler, milletvekillerinin memleket içinde güçlü bir millî teşkilâta bağlı olduklarını, o teşkilâtın tespit ettiği belirli gayelerden ayrılamayacaklarını ve her ihtimale karşı o teşkilâtın etkisi altında bulunduklarını açık bir vicdan ve açık bir alınla ilân etmenin, asıl bunun, içeride ve dışarıda en büyük güven ve saygı kazandırabileceğini takdir edemiyorlar mıydı?

ve asıl böyle bir vicdan ve inanç gücüne sahip olarak, belirli millî gayeyi gerçekleştirme yolunda her tehlikeye göğüs germeye hazır bir tavır ve durum alınmadıkça, meclis’in kendisinden beklenen hizmetleri yerine getirebilmesine imkân olamayacağını anlamak, kâhinliğe mi, yoksa görüldüğü gibi saldırı ve hakarete miskince boyun eğmeye mi bağlıydı?
bu efendiler, benim milletvekilleri ile şahsen görüşmemi istemiyorlar. yine, hükûmet ve bazı efendiler, benim istanbul’a da gitmemi uygun görmüyorlar.
ancak, geniş yetkilerle bir delegenin gönderilmesini tavsiye ediyorlar. doğrusu bu noktadaki akıl ve kavrayışlarına diyecek yok! gönderdiğimiz temsilciler değil miydi ki, milletvekillerinin düşman pençesine düşmelerinde birinci derecede etkili olmuşlar ve en sonunda kendi şahıslarını bile korumanın tedbir ve çaresini bulmaktan âciz olduklarını ispat etmişlerdir.

milletvekilerini kimseye sormadan istanbul’a çağırma konusunda, onları aldatmayı ve oldubittiye getirmeyi başaramayınca, bu defa, bizim tarafımızdan duyuru yapılmasını istemekte gösterilen nezaket pek ince değil midir, efendiler?
saygıdeğer efendiler, bu sözünü ettiğim telgrafa cevap olarak şu kısa şifreyi yazdım:

5.1.1920

harbiye nâzırı cemal paşa hazretleri’ne

önergeyi veren milletvekillerinin adlarının ve bu önergeyi kime hitaben verdiklerinin bildirilmesini bekliyoruz, efendim.

hey’et-i temsiliye adına

mustafa kemal

harbiye (nezareti), 6.1.1920
ankara’da 20’nci kolordu komutanlığı’na
ilgi: 5 ocak 1920

mustafa kemal paşa hazretlerine özel:

milletvekillerinin adları şunlardır: hüseyin kâzım, tahsin, celâlettin arif, hâmit... ve başkalarıdır. bana getirenler baştaki iki kişidir.

harbiye nâzırı
cemal

efendiler, sonradan bize verilen bilgilere göre, bana telgraf çeken kimseler, milletvekillerinden oluşmuş bir grup değildi. sadrazam, siverek milletvekili olduğunu öğrendiği ve kendisinin şahsen tanıdığı hakkı bey adında bir zatı ve hüseyin kâzım bey’i yanına çağırarak, bana çekilmek üzere kısa bir telgraf yazdırmış.

bu telgrafı bazı kimselere elden imza ettirmişler. şifre olarak gönderilmek üzere, hakkı ve hüseyin kâzım bey’ler cemal paşa’ya götürmüşlerdir.

demek ki, beş maddelik olan ve önerge adı verilen telgraf sonradan uydurulmuştur. zaten, önergeden söz edildiği halde, henüz bu önergenin sunulmuş olduğu makamın belli olmaması da bu işte bir dolap döndüğünü ve özel bir maksadın bulunduğunu göstermeye yeterdi. daha meclis açılmış ve meclis başkanlığı göreve başlamış değildi. bununla birlikte, cemal paşa’nın bu telgrafını aldıktan sonra, şu şifreli telgrafı yazdım:

ankara, 9.1.1920
harbiye nâzırı cemal paşa hazretleri’ne
hüseyin kâzım, tahsin, celâlettin arif, hâmit beyefendilere özel:

ankara’ya gelmenin kötü yorumlara yol açacağını, harbiye nâzırı paşa hazretleri vasıtasıyla bildiren görüşlerinizi öğrendik.

konu, vatan ve milletin varlığı ile ilgilidir. millî meclis’te millî teşkilâta dayalı kuvvetli bir grup kurulmaz ve sivas genel kongresi ile milletin bütün dünyaya ilân ettiği kararlar, meclisin büyük çoğunluğu tarafından bir inanç ve ilke olarak benimsenmezse, millî hizmetimizin sağlayacağı başarı boşa çıkar. memleket bir felâkete uğrayabilir. bundan dolayı, birtakım vatansız ve dinsizlerin propagandalarının bizim için uyulacak bir değeri olamaz. gaye, vatan ve milletin kurtuluşudur.

bir iki gün için teşrifiniz ve karşılıklı görüşme ile bir ülkü birliğine varılması bizce pek önemlidir. buna göre tutulacak yolun seçilmesi, yüksek görüşünüze bağlıdır. saygılarımızı sunarız efendim.

hey’et-i temsîliye adına

mustafa kemal

devamı için:

(bkz: bayburt ta bir yalancı peygamber)