kendi ölümüme ait bir deneme

erdem beyazıt şiiridir..

bir gün öleceğim biliyorum
bunu her an ölür gibi biliyorum
anamın yüreğinde bir kor
ölene dek sönmeyecek bir ateş
kımıldanıp duracak hep
karım bomboş bulacak dünyayı
nolurdu birlikte ölseydik, deyip duracak
oysa insan yalnız ölür
ama o olmayacak dualarla teselli arayacak
kızlarımın gırtlaklarında bir düğüm
bir süre kaçacaklar insanlardan
boşluğa düşmüş gibi bir duygu içlerinde
sonunda onlar da kabullenecekler öylesine
ölümüme en çabuk dostlarım alışacaklar
yaşayıp gidiyorduk yahu
ne vardı acele edecek!
diyecekler

biliyorum yaklaşıyoruz her an
biliyorum oruçlu doğar insan
ölümün iftar sofrasına.