hayattan yorulmak

ki$tir, yazdir, bahardir farketmez.

bir yorgunluk alir bunyeyi, erkenden uykun gelir ama uyuyamazsin. bir $eyler hep ters gider, bir turlu belini dogrultamazsin. kucukken ba$lami$sindir cali$maya, koskoca adam olmu$sundur, sonra gun gelir elde avucta ne var diye bir kontrol edersin, koskoca bir hic ile kar$ila$ir yorulursun.

insanlarla ugra$irsin, sevgililerin olur sevdiklerin olur onlarla ugra$irsin, iyi bir insan olmaya cali$irsin, sirtina binen cok olur, yorulursun.

bugun cali$mayayim, kendime tatil vereyim dersin, tatilin bile yorucu ozelligi vardir senin dunyanda, yorulursun.

sevdiklerin birer birer kaybolurlar cevrenden, ya ölürler ya da ölü taklidi yapip seni bir ba$ina birakirlar, yercekimi sanki sen odakli cali$maya ba$lami$tir artik, tum agirliklar bedenine ust uste biner, yorulursun.

hayat dersin, hayat boyle demek ki dersin, daha derken yorulursun.

ölürsün, uzerine toprak atarlar, topragin agirligi ile ölü halinle bile yattigin yerde yorulursun.

tanrı akilluslu için amiyane sözlük tabiriyle ’’nefes alsın yeter’’ diye düşünüyor, düşün ki hayat ne kadar yorucu?
bazen; vazgeçiyorum herşeyden, zihnimde, hayata geçiremiyorum ama o vazgeçişi, direnmek, hadi len demek, bak buradayım diye doğrulmak, zor olan çünkü. duruşu bozmadan dik duruyorum inatla, zaten
’’ mülküme mühlet vermiş mülayim bir eşkıya’’, o mühleti güzel geçireyim diyorum. ama çok yorgun oluyorum ben bazen be sözlük, çok yorgun oluyorum.

ailenin seni desteklemeyişi, hayatındaki insan sen yanındayken başka uzaktayken bambaşka olup arayıp sormaması (bkz: uzak mesafe ilişkisi) başından aşkın ağır sayısal dersler, sahte arkadaşlıklar ve daha nicesi sonucu şu aralar tüm benliğimi ele geçirmekte bu durum sözlük... sonum meçhul