hayat nedir anne

yusuf hayaloglu’nun son derece icten okudugu cok sevdigim siirlerinden biri.

benim hic sapanim olmadi anne,
ne kuslari vurdum,
ne de kimsenin camini kirdim...
cok uslu bir cocuk degildim ama,
seni hic kirmadim, hep boynumu kirdim.
ben hayatim boyunca
bir tek kendimi vurdum! ..

suskun gorunsem de,
firtinali ve magrurdum anne.
bir mizrak gibi,
aynada hep dik durdum anne! ..
ben sana hic bir gun laf getirmedim,
leke surmedim.
ama gogsumu cok hirpaladim,
kalbimi cok yordum...
ben hayatim boyunca, en cok kendimi sordum! ...

benim hic sevgilim olmadi anne,
ne bir yuva kurdum,
ne bir gun sansim guldu...
opemeden bir bebegin gidisini,
tukendi gitti cagim...
kimi yurekten sevdiysem,
yuregini baskasina boldu...
bir muhabbet kusum vardi,
o da yalnizliktan oldu...

sen beni gogsunde
hep acilarla mi sogurdun anne?
yoksa evlat diye,
koca bir tas mi dogurdun anne?
eziyet degilim, zahmet degilim,
musibet hic degilim;
bir senin mi balina sinek kondu, soylesene!
dogurdun da beni,
ne ile yogurdun anne?

benim hic hayalim olmadi anne...
ne seni rahat ettirdim,
ne kendim ettim rahat...
bir mutluluk fotografi bile cektirmedi bu hayat!
kaybolmus bir anahtar kadar
sahipsizim anne...
ne omuzumda bir dost eli,
ne sacimda bir sefkat...

say ki yollardan akan,
su faydasiz camurdum anne
say ki islanmaktim, usumektim,
say ki yagmurdum anne!
bunca yildir gozyaslarini,
hangi denizlere sakladin?
oy ben oleyim,
sen beni ne diye dogurdun anne?