habibullahi sevmek

dursun ali erzincanlı
habibullahı sevmek

habibullah’ı sevmek
hz. amine gibi...
son nefesinde elinden şefkatle tutup
seslenmişti o’na;
ey dehşetli ölüm okundan,
allah’ın yardım ve ihsanıyla,
yüz deve karşılığında kurtulan zatın oğlu!
allah, seni aziz ve devamlı kılsın,
eğer rüyada gördüklerim doğruysa,
sen, celal ve ikram sahibi olan allah tarafından,
ademoğullarına helal ve haramı bildirmek üzere,
peygamber gönderilecesin.
sen, ceddin ibrahim’in teslimiyet ve dinini tamamlamak için gönderileceksin.
allah, seni putlardan ve putperestlikten koruyacak ve alıkoyacaktır.
her yaşayan ölür her yeni eskir,
evet, bende öleceğim,
fakat ismim ebedi olarak yad edilecektir.
çünkü tertemiz bir evlat doğurmuş,
arkamda hayırlı bir yad edici bırakmış bulunuyorum.
ve huzurla kapanan anne gözleri...
ve acıyla ıslanan minik gözbebekleri.
seneler sonra,
bir sefer dönüşünde
ebva’dan geçerken
aziz ve muhterem annesinin kabrini ziyaret ediyor ve ağlıyordu,
o’nun ağladığını görünce sahabe de ağlamaya başladı.
ve gözyaşlarının sebebini söyledi;
"annemin bana olan şefkat ve merhametini hatırladım."

habibullah’ı sevmek
necaşi gibi
habeşistana hicret eden mekkeli müslümanları dinleyince kendini tutamadı,
sizi ve yanından geldiğiniz zatı tebrik ederimki,
o allah’ın resulu’dur.
zaten biz onun vasıflarını kitabımız olan incilde okumuştuk.
o peygamberi meryem oğlu isada insanlara müjdelemişti.
allah’a yemin olsunki eğer o benim ülkemde bulunmuş olsaydı
ayakkabılırını taşır ayakları yıkardım.
rasulullah’ı sevmek
varaka bin nevfel gibi
duyunca hira nur dağındaki geceyi
ihtiyar bir haykırışa döndü kelimeler.
kuddüs kuddüs bu gördüğün melek
yüce allahın musa peygambere gönderdiği
ruhul kudusdür, namusu ekberdir.
sen ise bu ümmetin peygamberisin.
ah ne olurdu yeni dine halkı çağırdığın günlerde bende genç olsaydım.
kavmin seni yurdundan çıkaracakları zaman sağ olsaydı.
eğer, senin davet gününe yetişirsem bütün gücümle sana yardım edicem.
o yetişemedi, davet gününe
ama yetişenler vardı
çkeridekten filize daldan meyveye doğru yetişenler vardı.
ashab vardı.

habibullahı sevmek
ashab-ı güzin gibi
ama hangi birini örneklesin zaman
ehli beyti mi, aşarei mübeşşereyimi,ensarımı, muhacirimi;
ashab-ı güzin’ e örnek ammar bin yasir olsun.
babası ve annesi islamın ilk şehitleri
ammar bin yasir’e islam’a girdi diye çöl güneşinin altında demirden bir gömlek giydiriliyor.
o kavurucu sıcaktan ilikleri eriyor.
bir başka işkence,
ateşle dağlanıyor ammar,
küfre zorlanıyor ve ammar bu azaptan gözünü açınca
efendimizin yanında buluyor kendini,
işkencenin her türlüsünü tattık ya rasulallah diyor.
önce peygamber duası;
"allahım; ammar ailesinden hiç kimseye cehennem azabını tattırma."
sonra peygamber müjdesi,
ey ammar sen bu işkencelerle ölmiyeceksin,
uzun bir müddet yaşıycaksın,
senin ölümün azgın bir topluluğun eliyle olucak.
sevmek habibullah’ı
ashab-ı güzin gibi...

ne güzel bir şiirdir ki dinlerken kendimi kaybediyorum