doğa ana

tüm analar gibi karşılık beklemeden bi ton güzellik sunan lakin kadir kıymet bilmemezliğimizden ötürü yavaş yavaş sinirlendiği gösteren güzide birey.

(bkz: gaia)

tabiat güzelliktir, sudur, topraktır, herşeyin birbiriyle dost geçindiği bir krallıktır. hiçbir yaratığın otun odunun diğerinden bir fazlası, bir eksiği, bir üstünlüğü, bir fazlalığı yoktur. ta ki kıskanç kendini bilmez insan eli değinceye kadar.

tabiat "ana"dır. her çocuğuna ayrı ayrı kucak açabilen. binlerce memesinden akan sütle binlerce nesli sorunsuz yetiştirebilen. ta ki aç gözlü bir türün doymak bilmeyen bir ırkı memelerini kendi amacı için kullanana kadar tabiat ananın gözleri kuru idi. sonra ağladı ağladı ağladı, ve nuh herkesi gemisinde topladı.