dead man walking

ölüm cezasını, sanık ve kurban gözünden iki farklı pencerede anlatan 1995 yapımı bir tim robbins filmi. ilk sahne ile beraber, sean penn’in bir cinayet zanlısını canlandırdığı matthew poncelet karakteri ön plana çıkartılmıştır. izleyici de son sahneye kadar matthew poncelet’in masumiyetine inandırılmak istenmiş ve aslında idam cezasının aramızdan yanlış kişileri de alabileceği teması işlenmiştir. idam edilmeden önce ailesi, özellikle annesi ile, yaptığı konuşmalar ona acımamızı sağlamaktadır. ancak poncelet’in, idam edildiği final sahnesinden hemen önce, susan sarandon’ın canlandırdığı rahibe helen prejean’a suçunu itiraf etmesi ve bu sahnenin aralarına serpiştirilen tecavüz ve cinayet görüntüleri, poncalet’in izleyici üzerinde baştan beri yarattığı "masum bir sistem kurbanı" imajını silmekte ve final sahnesinde kimilerimizde "evet bunu haketmişti!" düşüncesini uyandırmaktadır. sean penn’in her zamanki mükemmel oyunculuğuna, konunun ve kurgunun sağlamlığı da eklenince farklı ve izlenilesi bir film ortaya çıkmıştır.

ölüm cezasına götürülen mahkumlara edilen laftır.

bu filmin yukarıda anlatılan tecavüz sahnesin de nusrat fateh ali khan ın natural born killers icin yaptıgı taboo sarkısını kullanmıs ve ustad uzuldugunu soylemistir.