cihangir kedileri

yildirim turker’in sadece bir kez basilan icinde cok basarili siirler olan kitabi.

icindeki en basarili siirlerden birisi yabanci’dir:


ellerim hep yaşlıydı
uzun uzun seyrederdim
kemikleri çıkmış damarları fırlamış
kırış kırış ellerimi
büyüdükçe de hiç benim olmadı bu eller
dokunsam
bir başkasının elleri
dokunurdu sanki sevgilime

çocukken bir başkasının hayatına
doğmuş olduğuma inanırdım
bir bozacının oğluymuşum aslında
beni bulduğu yermiş hayatım
kış geceleri o sıkıcı çatı katında
kulağım hep dışarıdaydı
8 yaşında kendimi astığımda
mükemmel bir ilmekle
ben o küçük sürgünü de
idam etmiştim zaten

bir başkası olmak istedim hep
bir başkası
tanımadığım biri
bir yabancı
ürpererek içine girsem beni ağırlayan kalıbın
o hayat benim olsa
o gövde benim
bir başkası olmak istedim hep
bir başkası
ben dar geldikçe kanatlı ruhuma

kaç kez de başardım üstelik
biri oldum olmasına ya
sonra hızla alıştım
yine ben demeye
o tuhaf yabancıya
o tuhaf yabancıya
...

istanbulun çöplüklerinden en iyi ve düzenli beslenen kedileridir.

(bkz: şerafettin)