ahmed i bican

ana baba ocağı ile gelibolu’da yaşamıştır. babası, salih veya selahaddin el katibi adında rumelili bir katiptir. gelibolu’ya rumeli ilçelerinden malkara’nın kadıköy denilen bir bucağından gelmiştir. gerek şeyh ahmet, gerekse ağabeyi şeyh mehmet bican efendiler güzel türkçe’ye çok meraklı olduklarından babalarının katip lakabını beşbuçuk, altı yüz yıl önce yazıcı’ya çevirmişlerdir.

hicri dokuzuncu ve miladi on beşinci yüzyıllar içinde yaşayan envar ül aşıkin yazarı ahmet bican, zamanına göre gerçekten halk diline oldukça inen ifadesile eserini ünlü etmiş, bugüne kadar da elden ve dilden düşürtmemek bahtiyarlığına erişmiştir.

bayramiye tarikatının banisi hacı bayram’ın nüridiydidir. riyazet içinde yaşadı, buhayat ahmed’i o kadar zayıf düşürdü ki, onu görenler cansız sanırlardı. bu yüzden bican(cansız) lakabı buradan gelmektedir.

ahmed, bundan dolayı edebi faaliyetini en ziyade tasavvufa hasretti. kardeşi tarafından arapça olarak garibüz zaman adı ile yazılmış eseri türkçeye tercüme etti. ve bu tercümeye, envar ül aşıkin adını verdi.

istanbul’un fethinden sonra dünyadan göçen yazıcıoğlu şeyh ahmet bican, tasavvuf ehlinin en seçkin ve en ulu kimselerindendi. türk tasavvuf edebiyatının da en ileri gelenlerindendir.