ölümü beklemek

bir haber alirsiniz,

cocuklugunuzun hatta bebekliginizin ellerinde gectigi bir insanin durumu agirdir. tum sevdikleri toplanmi$tir ba$ina, ölmesini beklemektedirler. dualar, ayetler, mevlidler, akliniza gelen tum dini $eyler bir bir okunur huzurlu bir ölüm icin. kucukken size "pamuk" diyi$i gelir akliniza, iciniz burkulur. belki 4 senedir gormemi$sinizdir kendisini ama anilar burkar yureginizi, vefasizliginiz kara bir duman gibi kaplar icinizi. ke$ke olmese de her gun ziyaretine gitsem, bebekken cocukken benden esirgemedigi sevgisini kendisine iade edebilsem diye du$unursunuz ama cok gectir artik. vefasizliginiz kar$isinda azrail cok du$unceli olmaz size dair. alacagi cani zaman gecirmeksizin almakla mukelleftir azrail, gerisi fasa fiso. fanilerin gozya$lari, titreyen sesleri hicbir $ey ifade etmez ecel zamani gelince.

ölen ölür kalan sağlar bizimdir de denmez ki sevilen bir insanin ardindan. olmesin nolur diye du$unmekten ba$ka ne gelir ki elden. yapabilecegimiz en buyuk dua acisiz ve dertsiz bir ölüm dilemektir o dakikadan sonra. mekani cennet olsun dualari ile kapanir bir sayfa daha.

boyle beklersiniz i$te ölümü.

bir idam mahkumunun son günü; victor hugo’nun idam ile cezalandırılan bir mahkumun ölümü bekleyişini muhteşem bir şekilde ifade ettiği romanıdır.


idam cezasını hiç bir insanın haketmediğini, suç işleyen insana pişman olması için zaman verilmediğini, devlet eliyle cinayet işlendiğini anlatmaya çalıştığı romanıdır aynı zamanda da.

ve beklenen gercekle$ir..