yunus emre siiri.
sufiyem halk içinde tesbih elimden gitmez
dilim ma’rifet söyler gönlüm hiç kabul etmez
hoş dervisem sabrum yok dilumde inkarum çok
kulağumdan gireni hergiz özüm işitmez
görenler elim öper taç u hırkama bakar
şöyle sanurlar beni zerrece günah etmez
dışım dervi icum boş tatlu gözüm hoş
illa ben etduğumi dinen densüren etmez
yunus eksukluğuni allah’una arz eyle
anun keremi çokdur sen etduğun ol etmez
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?