anarko-sendikalizm 19.yy’ın sonlarında ortaya çıkmış bir düşünce ve ilkeler akımıdır.
bazı latin avrupa ülkeleriyle birlikte amerika’daki ’dünya sanayi işçileri’ (industrial workers of the world) örgütüne bağlı işçilere özgü bir akım olan anarko-sendikalizm, anglosakson trade-union hareketine karşıydı. anarko sendikalistler için grevler, bir halk arayışı olmaktan çok işçi sınıfını mücadeleye yönelten hareketlerdi. amaç genel greve giderek eski düzeni yıkmak ve sendikları toplumun temel taşı haline getirmekti. bu yaklaşım şiddete başvurmayı meşru sayıyor ve işleri idare etmek için ihtiyaç duyulan sendikaların eğitimine özel bir önem verilmesini istiyordu. devleti yıkmak kararı, siyasi partilerle her türlü ilişkinin yasaklanması ve merkezileşmeye kuşkuyla bakılması sonucunu doğuruyor, militanların sayısından çok değerini önemseyen seyrek bir örgüt yapısı benimseniyordu.
bu anlayış fransa’da eylül 1895’te 175 sendikalının bir araya geldiği limogez kongresi’yle genel iş konfederasyonu’nun (cgt) 1906 da kabul etti. amiens şartnamesiyle iyice yerleşti. bununla birlikte kısa süre sonra, sosyal yasalara duyulan hoşnutsuzluk azalacak ve örgüt güç kazanmak için çoğalma çabasına girecekti. 20.yy’da anarko-sendikalizm, ortadana kalkmış gbiydi. varlığını bazı aşırılıklarda ve mirasçısı olan sendikalardaki az sayıda militanın çabalarıyla sürdürcekti.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?