bir şey dikkatimi çekti, şöyle ki, allah denilince akla hemen korku, azap, cehennem gibi $eyler geliyor. allah bile kuran da "rahmetim gadabımı geçmiştir" buyurduğu halde neden böyle şeyler geliyor insanın aklına diye düşündüm uzun uzun. düşündükten sonra da anladım neden böyle olduğunu. allah, küçüklüğümüzden beri bir "korku" öğesi gibi tanıtılmış bize. büyükler, "yapma öyle, allah çarpar" diyerek saçmalamış, "allah cehennemde yakacak seni" denmiş, din kültürü öğretmenimiz sürekli cezalardan, kötü örneklerden dem vurmuş, "hacı, hoca" tayfası her muzipliğimizi cehennemlik addetmiş... hal böyle olunca da allah sadece ceza verme yetisi olan birisi oluvermiştir. allahtan tabii ki korkulacaktır, korkulmalıdır ama neden allahın yüce rahmetinden bahsedilmemiştir hiç bize? neden allahın yardımcımız olmadığından bahsedilmemiştir? işte bu sorunun cevabını arıyorum efendim şu an ben.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?