ali ismail korkmaz

ismini görünce içime yine bir taş oturmasına sebep olmuş çocuktur...
evet çocuktur, daha üniversite öğrencisi, elinde ne bir silah vardır ne de şiddet gibi bir niyeti, hepimizin sesini duyurmak için ses verme hakkını kullanmaktadır...
aleni cinayetlerle yaşanan ölümlerden beni en çok etkileyenidir. sokak arasında kıstırılması, şerefsizlerin ellerinden bir anlık kurtulması ve tek başına olan bu çocuğun başına yeniden hep birlikte çullanmaları ve en acısı ..."öldüm artık vurmayın..."
benim yüreğim fotoğraflarını görmeye dayanamazken annesi ne yapıyor, nasıl yaşıyor düşünemiyorum...
katillerine gelince, hiçbir şey olacağını düşünmüyorum onlara maalesef, yargılamanın bir manası yok, nihai durumları şimdiden belli.
ölüm tehlikesi altındaki ali ismail’i eve gönderip, tekmeleyen polise istirahat veren doktoru ise küfür ve sövme kültürü yüksek arkadaşlara bırakıyorum, allah kimseyi hipokrat’ı mezarında ters çeviren bu ahlaksızların eline düşürmesin...
görüldüğü gibi giden canın karşılığında yapabildiğimiz tek şey küfür ve dua etmek, bunlardan başka yol kalmadı memlekette...