ahmet telli siiri.
gun batarken sula feslegenleri
balkonun kokusu sokaga tassin
sokaklar kayip cocuklar gibi
hircindir, urkek ve biraz saskin
sular bulutlanir sen susarsin
ve kent cingirakli bir yilan kadar
zehirlidir artik sevgilin mahpusken
ustelik kirli bir lekeye doner umutlar
acilar katlanir mendil yerine
sarisinlasirsin bu kacinci guz
ellerin usur, ciy duser ciceklere
bekledigin mektuplar da gelmez
bombos sayfalara donerken aklin
tecrit’teki kitabi fareler kemiriyor
ve duslerin sonsuz bir bosluktayken
bir sigara yakiyorsun, tutusuyor sular
aksami geciktirebilirsin belki
suladigin feslegenlerle, kimbilir
ama vaktin ayirdindadir simdi
kuslar, cocuklar ve mahpuslar
usulca inse de koldemirleri
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?