abdurrahim karakoç

hoys
besinci mevsim

dustu can evime dorduncu cemre
dunyayi ucuncu gozumle gordum.
dortyuz seksenbes gun cekti bir sene
onaltinci aya takvimsiz girdim.

aynalara baktim korku gosterdi
saatler her sabah kirki gosterdi
namlular, nisanlar turk’u gosterdi
hayatim boyunca hedefte durdum.

gul sundum yediler, koklamadilar
armagan can verdim saklamadilar
gittim... gelir diye beklemediler
kaybolan golgemi yollara sordum.

getirdim yanima ay’i bir karis
olctum ki daglarin boyu bir karis
sehiri bir adim, koyu bir karis
damlada denizdir en kucuk derdim.

savurdum, eledim, sectim zamani
yaprak yaprak tel tel actim zamani
haftada uc asir gectim zamani
nereye gittimse zamansiz vardim.

yirtildi ruhlara cizdigim resim
yazik, kulaklara sigmadi sesim
yasadigim simdi besinci mevsim
cagin cilesini sirtima sardim.
bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol