376

ruhsuz!!

son yedi senedir bir insanın en fazla duyduğu kelimeler listesinin, en başına yerleşmiş olan acı tabir.

fakat ’’neden’’ sorusunu sormaya dahi fırsat verilmeden konunun kapanmış olması, şahsa karşı yapılmış bir haksızlık değil midir ?

peki ya kişinin ruhsuz olduğunu ölçen bir mekanizma ya da alet var mıdır ?

en azından böyle bir aletin mevcut olup olmadığını sorma hakkı verilemez mi ?

altına kime göre neye göre bkz si bile veremeden kapanmış bir konunun tek oyuncusu, dolayısıyla başrol oyuncusu olmayı ister misin? diye soruldu mu bu gariban kişiliğe ?

sormayı hakettiği soruların dahi, sormasına izin verilmeyen bir bünyeye; ’’yaptığın hatalardan pişman mısın’’ diye sorulduğunda, gelecek yanıtın farklı olması ne kadar şaşırtıcıdır ?

şaşırmış bünyelerin ruh sağlığı ne kadar umrunda diye soranlara, umursamaz bir tavırla yaklaşması kişiyi ne kadar dışlar normal hayattan ?

normal hayattan bile dışlanmış olan bünyeye neden kendini insanlardan soyutluyorsun diye sorulduğunda ’’ben soyutlamıyorum kendimi, onlar beni dışarı atıyor’’ cümlesi onca cevapsız sorusu varken, cevap verilmesine mecbur edilen tek cümle olması acı değil midir ?

kendine bu kadar az hak tanındığına inanan bir insanın, sığındığı yegane şeyleri teker teker dolabına kitlemesi, onlardan sıkıldığından değildir. bilakis hala sevdiği, hayran olduğu bu değerlere, kalıplaşmış beyinler tarafından zarar verilmemesi için, onları muhafaza etme çabasıdır.

gün gelir de, sorulan sorulara cevap verme mecburiyetinin yanına, bir de soru sorma hakkı verildiğinde, bazı şeylerin değiştiğini anlayacaktır ve o kutsal değerler dolaptan çıkacaktır. işte o zaman kaybolan, ya da hep yerinde olmasına rağmen, karanlık ve sisten dolayı görünmeyen ruhu, bir şekilde kendini gösterecektir.sis ve karanlığı silip, daha güzel günlerin habercisi olacaktır.

bütün gizli ruhsuzlara...
.........
.......
.....
...
..
.